وبلاگی از شن و مه

بوسه نه، خنده‌ ی گرم از دهنت کافی بوداین همه عطر چرا؟ پیرهنت کافی بود   دانه و دام چرا مرغک پرسوخته را؟قفسِ زلف شکن در شکنت کافی بود   می‌شد این باغِ خزان‌دیده بهاری باشدیک گلِ صورتیِ دشت تَنَت کافی ب وبلاگی از شن و مه...

و من همه‌ی جهان را در پیراهنِ گرم تو خلاصه می‌کنم تنهایی یک درختم و جز این‌ام هنری نیست که آشیان تو باشم!   مثل درختی که به سوی آفتاب قد می‌کشد همه وجودم دستی شده است و همه دستم خواهشی:خواهشِ تو... " وبلاگی از شن و مه...